معماری پیشنهادی سیستم مراقبت پزشکی مبتنی برشبکه حسگر بدن و شبکه موردی سیار

شبکه حسگر بی سیم سطح بدن یک تکنولوژی کلیدی است که به منظور نظارت بر سلامت بیمار و تشخیص بسیاری از بیماری های تهدید آمیز به صورت بلادرنگ ارائه شده است. امروزه بکارگیری شبکه حسگر بدن در سطح گسترده، بحثی کاربردی و مهم است. در طرح پیشنهادی شبکه حسگر بدن شامل گره های های حسگر است که می توانند در سطح بدن یا لباس پوشیدنی مخصوص قرار داشته باشند و گره هماهنگ کننده که می تواند یک PDA یا موبایل یا تبلت باشد که سیگنالهای دریافتی از حسگرهای هر فرد را گرفته و در صورت در دسترس بودن اینترنت از شبکه بی سیم و یا GPRS استفاده نموده و در غیر این صورت بر طبق معماری پیشنهادی از طریق شبکه موردی سیار، اطلاعات مربوطه را به سرور داده مرکزی منتقل کند، سرور داده مرکزی مسئول ذخیره و تحلیل و نمایش دادن داده دریافتی در حالت گرافیکی و متن و فرستادن یک پیام کوتاه به ارائه کننده سرویس مراقبت سلامتی یا خانواده بیمار در شرایط اضطراری از طریق GPRS و یا مودم GSM است. اطلاعات دریافتی در سرور مرکزی توسط ابزار داده کاوی مورد تحلیل قرار گرفته و اطلاعات لازم به کامپیوتر پزشک یا پزشکان منتقل شده و چنانچه لازم باشد با توجه به داده ها، تجویز لازم برای بیمار صورت می گیرد. حتی می تواند به نزدیکترین پزشک یا امبولانس به بیمار پیامک داده شود یا تماس گرفته شود. هر بیمار مجهز به یک GPS است و به منظور امنیت می توان از روش رمزنگاری برای اطلاعات استفاده نمود. با مقایسه معماری پیشنهادی (که زیرساخت شامل ایستگاه های پایه و گره های بازپخش را حذف می کند و از شبکه موردی سیار استفاده می کند) و معماری کنونی، نشان داده می شود که معماری پیشنهادی تاخیر کمتری دارد.

Keywords:

معماری , مراقبت پزشکی- حسگر- شبکه موردی