سیدمحسن علمایی - گروه مهندسی کامپیوتر، دانشکده فنی و مهندسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سیداحمد علمایی - گروه مهندسی برق، دانشکده فنی و مهندسی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

طراحی معماری به عنوان یک قسمت مهم از چرخه حیات نرم افزار، یک راه حل برای طراحی سطح بالا در مسائل پیچیده و سیستم های بزرگ است. اینکه طراحی معماری نرم افزار تا چه میزان موفقیت آمیز بوده است بستگی به میزان برآوردن خواسته های وظیفه ای و غیر وظیفه ای (ویژگی های کیفی) سیستم دارد. یکی از روش هایی که معمار در طراحی معماری نرم افزار مورد توجه قرار می دهد، استفاده از سبک های معماری نرم افزار است. سبک های معماری به لحاظ اینکه بارها مورد استفاده معماران قرار گرفته اند، اثر مشخص روی ویژگی های کیفی دارند. چنانچه این اثر به صورت کمی و قابل اندازه گیری برای هر سبک موجود باشد معمار را قادر خواهد ساخت تا در ارزیابی، طراحی و تصمیمات معماری دقت و سهولت بیشتری داشته باشد. در این مقاله سعی شده است که سبک لایه ای (مدل-نمایشگر-کنترل) و سبک تخته سیاه را تلفیق کرده و به کمک این تلفیق، ویژگی های کیفی مهم در چرخه حیات نرم افزار را بهبود دهیم. برای ارائه مدلی جهت ارزیابی کمی ویژگی های کیفی، چهار سناریوی مختلف بر طبق استاندارد ACME ارائه شد. در ابتدا هر سناریو بر روی سبک لایه ای و سبک تخته سیاه اعمال شده و پس از آن این دو مدل با یگدیگر تلفیق شده و یک مدل چندریختی جدید ایجاد شد که می توان هزینه کمی ویژگی کیفی (برای مثال نگهداشت پذیری) را محاسبه کرد.

معماری نرم افزار، ویژگی های کیفی، سبک های چندریختی، سبک لایه ای، تخته سیاه