اکرم صفری - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی,آموزش و پرورش منطقه شش تهران,گروههای آموزشی
رضا صبوری - دانشجوی دکتری مطالعات امنیت ملی,دانشکده امنیت,دانشگاه دفاع ملی

تغییر موقعیت و انتطارات سازمان های امروزی اقتضا می کند که به نظریات و سبک های مدیریت و نقش مدیران به عنوان مهم ترین عامل تغییر و تحول و بروز خلاقیت و نوآوری,بیشتر توجه شود.پژوهش حاضر نیز به همین منظور و با هدف بررسی رابطه بین سبک رهبری و میزان بکارگیری اصول مدیریت کیفیت فراگیر انجام گردیده است و از نظر نوع تحقیق,کاربردی و به لحاظ روش پژوهش,همبستگی می باشد.جامعه اماری شامل 9709 نفر از مدیران آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 92-93 بود.نمونه آماری طبق جدول تاکمن 333 نفر تعیین گردید.برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه علمی و تخصصی و روش میدانی استفاده شد.به منظور اندازه گیری متغیرهای مورد نظر,پرسشنامه محقق ساخته ای,حاوی 35 سوال ,بر اساس مقیاس درجه بندی لیکرت تدوین گردید روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی(CVR=0/8) و پایانی ان از طریق آلفای کرونباخ( α=0/83) به دست آمد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر استفاده ار آمار توصیفی از آزمون های اماری خی دو(ᵪ2),z و فریدمن استفاده گردیده است.نتایج نشان داد:میزان آگاهی مدیران در بکارگیری اصول مدیریت کیفیت فراگیر در جامعه آماری بیشتر از حد منوسط است.و سبک های رهبری مشارکتی,قناعی,و تفویضی با میزان بکارگیری اصول مدیریت کیفیت فراگیر در جامعه آماری رابطه مستقیم دارند. همچنین مشخص گردید سبک رهبری دستوری با میزان بکارگیری اصول مدیریت کیفیت فراگیر رابطه معکوس دارد در واقع هر چه سبک رهبری دستوری یا آمرانه بیشتر استفاده گردد بکارگیری اصول مدیریت کیفیت فراگیر کمتر مورد توجه قرار میگیرد.

مدیریت کیفیت فراگیر-سبک تفویضی-سبک اقناعی-سبک دستوری-سبک مشرکتی