بررسی اهمیت سیاست های راهبردی حمایتی محصول خرما در استان سیستان و بلوچستان

هدف اصلی مطالعه حاضر تعیین مزیت نسبی و آثار سیاستی تولید خرما در منطقه سراوان (شامل شهرستان های سراوان، سیب و سوران و زابلی) با استفاده از روش ماتریس تحلیل سیاستی PAM می باشد. براساس نتایج، شاخص هزینه خصوصی PCR بزرگتر از صفر بوده و بیانگر عدم سودآوری مورد نظر برای بهره برداران می باشد. همچنین هزینه منابع داخلی DRC نشان از عدم وجود مزیت نسبی در تولید خرما دارد. ضریب حمایت اسمی از محصول NPCO و ضریب حمایت مؤثر EPC در راستای حمایت از تولیدکننده بوده است. اما، ضریب حمایت اسمی از نهاده NPCI حاکی از تحمیل مالیات غیر مستقیم بر تولیدکننده برای خرید نهاده ها می باشد. مقدار معیار سود آوری اجتماعی NSP منفی بوده و حکایت از عدم سود آوری اجتماعی فعالیت تولیدی خرما دارد. به طور کلی نتایج نشان می دهد تولید خرما در منطقه علی رغم دارا بودن استعداد بالقوه فراوان دارای مزیت نسبی نمی باشد. در پایان براساس اصل تغییر پذیری مزیت نسبی در طول زمان، راهکارهایی در جهت بهبود مزیت نسبی و سودآوری فعالیت خرما ارائه گردیده است.