سید مهدی الوانی - استاد تمام دانشگاه و چهره ماندگارمدیریت کشور ، پدر مدیریت دولتی ایران
مجید عموزاد خلیلی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، مدرس دانشگاه پیام نور

در سال های اخیر اهمیت سرمایه اجتماعی به مثابه یک دارایی نامشهود سازمانی، مورد توجه علاقه مندان مباحث سازمان و مدیریت قرار گرفته است، زیرا تغییرات فراگیر همانند نیازهای فزاینده برای اطلاعات و آموزش، نیازهای ضروری برای نو آوری و خلاقیت، تغییر به سوی طراحی سازمانی مسطح و منعطف و ارتباط تنگاتنگ بین سازمان و شبکه های مشتریان، تامین کنندگان و رقبا ایجاب کرده است که رهبران سازمان ها، سرمایه اجتماعی را به عنوان یک شایستگی سازمانی ایجاد کنند.سرمایه اجتماعی یکی از قابلیت ها و دارائی های مهم سازمانی است که قادر است سازمانها را در خلق و تسهیم دانش مدد رساند. با توجه به نقش مولفه های سرمایه اجتماعی در خلق و تسهیم دانش این مقاله در صدد است تا با ارائه مدلی مشخص نماید که مدیران می توانند باتقویت مولفه های سرمایه اجتماعی در سازمان، آن را به یک سازمان دانش محور تبدیل و از این طریق مولفه های سرمایه اجتماعی سازمانی را نهادینه نمایند، با نهادینه سازی این مولفه ها می توان عملکردهای اقتصادی را بهبود بخشید. با تحقق این مهم با توجه به ارتباط دو طرفه بین سرمایه اجتماعی و بهبود عملکرد اقتصادی، مولفه های سرمایه اجتماعی مورد نظر تحقیق تاثیر پذیرفته و باعث توسعه آنها خواهد شد. با انجام این امر مجددا چرخه ارتباط مولفه های تحقیق بطور مستمر تکرارمی شود و سازمانها می توانند یک مزیت رقابتی پایدار برای خود به وجود آورند.

اعتماد، مشارکت و همکاری، سازمان دانش محور، اقتصاد مبتنی بر دانش، فناوری اطلاعات