بررسی اثر معاملات با اشخاص وابسته بر عملکرد شرکت ها با تاکید بر پارادایم ارزش آفرینی

بررسی حاضر به منظور گردآوری شواهدی در خصوص اثر معاملات با اشخاص وابسته بر عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است. معاملات با اشخاص وابسته یکی از شایعترین رفتارهای فرصت طلبانه مدیریت است، که در عین این که از ویژگیهای معمول فعالیتهای تجاری برخوردار است، می تواند بر عملکرد واحد تجاری نیز تأثیرگذار باشد. بر اساس تئوری نمایندگی تصور بر این است که مدیریت به جهت کسب منافع شخصی اقدام به این گونه معاملات می نماید. در تحقیقات قبلی مشخص شده که رابطه معکوسی بین این گونه معاملات و عملکرد مدیریت در راستای هدف ارزش آفرینی برای سهامداران وجود دارد. اطلاعات مربوط طی سالهای 1383 الی 1387 برای 85 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران گردآوری شده است. نتایج بررسی نشان می دهد که وجود معاملات با اشخاص وابسته اثری منفی بر عملکرد مبتنی بر شاخص کیوتوبین دارد و در مورد عملکرد مبتنی بر ارزش افزوده اقتصادی، رابطه معناداری بین متغیرها وجود ندارد و عملکرد مدیریت چندان تحت تأثیر وجود معاملات با اشخا وابسته قرار نمی گیرد.

Keywords:

معاملات با اشخاص وابسته , عملکرد مدیریت , ارزش افزوده اقتصادی , کیوتوبین , ارزش آفرینی