مریم بهرامی پرچستان - کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد باغملک
مهدی باقری - مربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رامهرمز

روابط ایران و روسیه طی سده های متمادی پستی وبلندی های فراوانی به خود دیده است. خصوصا طی قرون هیجده ونوزده، روابط ایران وروسیه به صورت مداوم رو به افزایش گذاشت با ورود به قرن بیستم و شکل گیری حکومت بلشویک ها در پایان دهه دوم آن و پس از آن اتفاقاتی که در حاشیه جنگ جهانی دوم میان ایران و شوروی رخ داد، سایه سنگینی بر روابط شوروی با ایران –که در بلوک غرب قرار گرفت– حکمفرما شد. تنها با فروپاشی شوروی و فروکش کردن داعیه های جهانی روسیه شوروی بود که یخ ها در فضای روابط میان دو کشور آب شد وحسن تفاهم بیشتری پدیدار شد و مبادلات میان دو کشور در حوزه های مختلف سیاسی، واقتصادی رو به گسترش گذاشت. مهم ترین واقعیتی که رخ داد این بود که دو کشور، دیگر تهدیدی از جانب یکدیگر حس نمی کردند بلکه بیشتر از آن، خود را در مقابل تهدیدات مشترکی می دیدند که در نظام بین الملل متوجه آنهاست. حضور آمریکا در خلیج فارس و نفوذ در کشورهای حوزه دریای خزر و سیاست های تک قطبی و همچنین حضور و نفوذ روز افزون آن کشور در خاورمیانه، آسیای میانه و قفقاز وهمچنین نیاز ایران به تکنولوژی هسته ای و نظامی جدید و پیشرفته، نیازهای مشترکی برای همکاری و همگرایی دو کشور ایران و روسیه پدید آورده است. هدف از نگارش این پژوهش، بررسی وضعیت روابط دو کشور، مسائل آن و دورنمایی است که برای آینده قابل تصور می باشد. با توجه به این مسئله که در حال حاضر اوراسیا گرایان در راس قدرت هستند و توجه به شرق در اولویت های سیاست خارجی روسیه می باشد و ایران نیز به دنبال ایفای نقش مهمتری در نظام بین الملل است.

ایران - روسیه –روابط سیاسی-اقتصادی-نفوذ