علیرضا سمیعی اصفهانی - استادیارگروه علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یاسوج
جعفر نوروزی نژاد - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه یاسوج

نخبگان سیاسی ایرانی به دلیل جایگاه ویژه ای که در درون گفتمان شیعی داشته اند، همواره جزو راهنمایان ملت و هدایت گران جامعه بوده و برای جلوگیری جامعه از افتادن به ورطه خاموشی به صورت نظریه پرداز و رهبر جلوه نموده و به عنوان منجی بشریت تلقی شده اند.در این ارتباط در گفتمان جمهوری اسلامی نیز ارائه نظریات مقام معظم رهبری به عنوان چراغ راهنما ، همیشه مورد استقبال واقع شده و برای پویایی جامعه به آن تاسی شده است. مقاله حاضر نیز با واکاوی یکی از این نظریات رهبری که به تئوری اقتصاد مقاومتی مشهور شد در پی آن است که صبغه سیاسی این تئوری را مورد بررسی قرار داده و با نگرشی از درون ابعاد سیاسی آن را بازنمایی کند. در همین رابطه نویسندگان در مقاله حاضر سعی می کنند به این سوال اصلی پاسخ دهند که آیا آراء مطرح شده از سوی مقام معظم رهبری درباره اقتصاد مقاومتی را می توان به عنوان یک نظریه سیاسی تلقی کرد؟ در پاسخ به این سوال مقاله حاضر تلاش می کند از منظر اندیشه سیاسی و با بهره گیری از نظریه بحران اسپریگنز ابعاد این تئوری را مورد واکاوی قرار داده و به بررسی ابعاد مختلف آن بپردازد.در همین ارتباط فرضیه ای که در این مقاله نویسندگان در پاسخ به سوال اصلی مقاله ارائه داده و در مقام اثبات آن برآمدند به صورت زیر می باشد «آراء مطرح شده تحت عنوان اقتصاد مقاومتی از سوی رهبری به دلیل علت یابی مشکل ،ارائه الگو و راهکار برای بحران اجتماعی و سیاسی موجود ایران، می تواند به عنوان یک نظریه سیاسی محسوب گردد.» مقاله حاضر با روش کیفی و منابع کتابخانه ای و اسنادی در سه بخشتنظیم شده است. بخش اول حاوی چارچوب مفهومی(نظریه بحران اسپریگنز) مقاله بوده و بخش دوم مقاله به بررسی تئوری اقتصاد مقاومتی پرداخته و بخش سوم نیز شامل ارزیابی این آراء از منظر نظریه بحران می باشد.

اقتصاد مقاومتی- نظریه سیاسی- بحران- راهکار اجتماعی- مقاومت پویا