علی محمد هادیان - دانشکده فنی، دانشگاه تهران

رشد چشمگیر سرامیکهای پیشرفته از قبیل نیترید سیلیسیم (Si3N4) و کاربید سیلیسیم (SiC) در دو دهه اخیر، زمینه های کاربردی وسیعی را جهت آنها فراهم آورده است. این کاربردها عمدتا به واسطه خواص فیزیکی و مکانیکی عالی این مواد به ویژه در دماهای حرارتی و موتورهای دیزلی بدون سیستم خنک کننده اشاره نمود. از جمله موانعی که در مسیر کاربرد سرامیکهای پیشرفته قرار دارد عدم توسعه تکنیکهای مناسب جهت اتصال این مواد به هم و به فلزات می باشد. لزوم اتصال سرامیکها از آنجا ناشی می شود که اولا ساخت قطعات سرامیکی با ابعاد بزرگ و پیچیده به صورت یکپارچه غیر ممکن و یا بسیار مشکل است. علاوه بر آن، یا بزرگ شدن قطعه احتمال وجود نقایص نیز در آن افزایش می یابد. لذا برای ساخت چنین قطعاتی باید از اتصال قطعات کوچکتر به یکدیگر استفاده کرد. ثانیا طبیعت شکننده سرامیکها و عدم مقاومت آنها در برابر بارهای لحظه ای ضرورت اتصال آنها را به فلزات تقویت می کند. مقاله حاضر مروری است بر انواع تکنیکهای اتصال سرامیکها با تکیه بر روش بریزینگ (Brazing) و نتایجی که از این روش جهت اتصال نیترید سیلیسیم حاصل شده است.