مریم پروری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز،

بی شک اقتصادی ترین گزینه ی فرهنگی و هنری ایران، صنایع دستی آن است. اگر از منظر درآمدزایی و تولید انبوه به صنایع دستی کشور نگاهی افکنیم، به هیچ روی نمی توانیم نقش اقتصاد را در این زمینه نادیده بگیریم. تاریخ صنایع دستی ایران با تاریخ زندگی انسان ومعاش او در هم تنیده شده، از بافت نخستین زیراندازها تا ساختن ظروف منزل و قلم دان ها و بسیاری وسایل کاربردی و درعین حال هنری دیگر؛ همه و همه نشان از رابطه ی تنگاتنگ هنر و اقتصاد در ایران داشته است. از دیرباز، هر زمان که صنایع دستی ایران بازارهای تجاری دیگر ممالک را تسخیر می کرد، حمایت مالی و اعتباری شاهان و درباریان زمان خود را به همراه داشت. در دوران اخیر و پس از جنگ تحمیلی و پیشرفت روزافزون تولیدات صنعتی همچنین واردات بی رویه ی کالاهای به اصطلاح چینی، در کنار اعمال سلیقه سرمایه گذاران غیر ایرانی و دگرگونی اصالت صنایع تولیدی داخل، صنایع دستی ایران رو به افول گذاشته که البته با سیاست های جدید فرهنگی هنرمندان دوباره در صدد احیای نقشاز دست رفته ی صنایع دستی ایران در بازارهای جهانی هستند. با این وجود هنو هم صنایع دستی ایران و به خصوص فرش و قالی ایرانی از مهم ترین منبع در آمد ارزی ایران است. مقاله ی پیش رو به بررسی نقش پر رنگ صنایع دستی ایران در بازارهای جهانی به عنوان کالای فرهنگی و اقتصادی می پردازد.

صنایع دستی، اقتصاد، فرهنگ و هنر،