یونس پرنون - مدرس دانشگاه پیام نور

در این پژوهش راجع به مستی، مسئولیت کیفری، تأثیری که مستی می تواند بر روی مسئولیت کیفری بگذا یر تاریخی تأثیر مستی بر مسئولیت کیفری در نظام جزائی ایران و در پایان راجع به تأثیر مستی بر انواع جرایم در نظام جزایی ایران سخن گفته شده است. در تعریف مستی می توان گفت: مستی حالتی غیر عادی است که در اثر استعمال مواد مسکر در فرد ایجاد می شود به گونه ای که می تواند به درجات مختلف قوه اراده و تمیز و آگاهی و ادراک را سلب یا مختل نماید. مسئولیت کیفری، عنصر روانی، سوء نیت یا قصد مجرمانه و انواع آن، خطای جزایی و عوامل رافع مسئولیت کیفری موضوعات بحث شده در مبحث دوم از فصل اول می باشد. در این پژوهش در تعریف عوامل رافع مسئولیت کیفری آمده است مجموعه شرایط و اوضاع و احوالی که در صورت نبودن آنها فرد مسئول اعمال مجرمانه ای که انجام داده است می باشد. مبحث اول این فصل راجع به جایگاه مستی در بین عوامل رافع مسئولیت کیفری یعنی بررسی این موضوع که مستی بر روی کدام یک از عوامل لازم برای ایجاد مسئولیت کیفری تأثیر می گذارد. در حالت مستی عقل متأثر می شود یا اراده و اختیار؟ همچنین بررسی این موضوع که مستی در چه شرایطی میتواند بر روی عنصر روانی تأثیر بگذارد. که مشخص گردید زوال عنصر روانی در حالت مستی تام ایجاد می شود نه ناقص، مستی به قصد ارتکاب جرم نمی تواند بر مسئولیت کیفری تأثیر بگذارد و مستی غیر ارادی در صورت مسلوب الاراده شدن مرتکب بدون شک باعث زوال عنصر روانی و رفع مسئولیت کیفری می باشد. در مبحث دوم از فصل دوم تاریخچه پذیرش مستی به عنوان عامل رافع مسئولیت کیفری بررسی شده است.

مستی، مسئولیت کیفری، عنصر روانی، قصد مجرمانه،