استفاده از فیلتر پسیو هیبریدی برای به حداکثر رساندن قابلیت بارگذاری ترانسفورماتورها تحت جریان های بار غیر سینوسی

پیشنهاد اصلی این مقاله بکارگیری یک نوع فیلتر پسیو هیبریدی شامل یک ترکیب از فیلتر پسیو شنت با یک فیلتر پسیو سری است که برای به حداکثر رساندن قابلیت بارگذرای ترانستفورماتورها تحتشرایط غیرسینوسی با درنظر گرفتن تلفات خطوط انتقال به کار گرفته می شود. برای رسیدن به این هدف ازیک رویکرد طراحی بهینه فیلتر پسیو با درنظرگرفتن بیشینه سازی ضریب قدرت تعریف شده در سیستم -هایی که بار غیرخطی تغذیه می کنند ((PF(e) استفاده می شود که این امر موجب کمینه سازی ضریب تلفاتهارمونیک ((F(HL) که در استاندارد IEEE C57.110 برای ارائه قابلیت بارگذاری ترانستفورماتورهایی کهجریان های بار غیرسینوسی را تغذیه می کنند تعریف شده است، می شود . با مراجعه به استاندارد 519IEEE ، ضریب قدرت جایگزین و هارمونیک های فرد و اعوجاج هارمونیکی کل ولتاژ و جریان به عنوان قیودرویکرد طراحی بهینه فیلتر پسیو پیشنهاد شده لحاظ می شوند. به علاوه نتایج عددی برای سنجیدن رویکردپیشنهادی قابلیت بارگذاری بیشتر ترانسفورماتورها تحت شرایط غیرسینوسی در مقایسه با رویکرد متداولبیشینه سازی ضریب قدرت کلاسیک (PF) ارائه می شود و نتایج با یک فیلتر نوع C نیز مورد قیاس قرار می گیرند.

Keywords:

فیلتر پسیو , اعوجاج هارمونیکی , ترانسفورماتور , بار غیرخطی , ضریب تلفات هارمونیکی