بررسی مزیت نسبی تولید میگو استان سیستان و بلوچستان(شهرستان چاه بهار)

طی قرون و اعصار متمادی چگونگی تامین غذا همواره از مهمترین مسائل مورد توجه بشر بوده است و بدون هیچگونه تردیی یکی از مهمترین منابع تامین امنیت و سلامت غذایی انسان، استفاده هرچه بیشتر و بهتر از آبزیان می باشد. آبزیان از جمله مهمترین منابع پروتئین حیوانی هستند که به لحاظ دارا بودن خواص مهم غذایی به عنوان خوراک تندرستی نیز تلقی می شوند . تولید جهانی آبزیان در طول دودهه اخیر به دلیل افزایش میزان تقاضا و نیز به کارگیری فن آوری جدید در زمینه های صید، نگهداری، تکثیر، پرورش وفرآوری محصولات مختلف، افرایش مداوم داشته است. در بین محصولات دریائی میگو از ارزش غذایی ویژه و مطلوبیت زیادی در سراسر جهان برخوردار است تقاضای روز افزون برای خرید آن در سطح جهانی و محدودیت ذخایر طبیعی آن در جهان باعث گردیده که صنعت پرورش میگو از اهمیت ویژه ای برخوردار گردد. اما در ایران صنعت پرورش میگو از قدمت زیادی برخوردار نیست و تنها طی دهه اخیر به طور جدی مورد توجه قرار گرفته است. ایران با دارا بودن 1800 کیلومتر ساحل در کناره های خلیج فارس و دریای عمان و امکانات مناسب از قبیل خاک، آب دریا، شرایط اقلیمی و وجود نیروی کار مناسب و ارزان و ... زمینه بسیار مساعدی را برای ورود گسترده به صنعت تکثیر و پرورش میگو دارا است. برنامه ریزان کشور، سرمایه گذاری در صنعت تولید میگوهای پرورشی را به عنوان یکی از بهترین کابردهای اراضی ساحلی و دیگر اراضی غیر قابل کشاورزی با هدف تامین منافع اقتصادی و ایجاد اشتغال مولد تشویق نموده تا بدین ترتیب ضمن تامین نیازهای پروتئینی داخل کشور، از وابستگی ارزی به نفت کاسته شود. طی سالهای اخیر اقدامات وسیعی جهت شناسایی استعدادهای بالقوه سواحل جنوبی کشور صورت گرفته که حاصل از آن احداث هزاران هکتار استخر در اراضی شناسایی شده سواحل خلیج فارس و دریای عمان می باشد. دراین میان استان سیستان و بلوچستان ( شهرستان چابهار ) با حدود 21500 هکتار اراضی مستعد پرورش میگو به لحاظ دارا بودن شرایط خاص فنی از پتانسیل بالقو و بالفعل ویژه ای برخوردار است.