حسین علی توحیدی مقدم - روانشناس و پژوهشگر، مرکز مشاوره ذهن برتر، مشهد- ایران
لیلا دهقان تنها - کارشناسی ارشد روانشناسی، سازمان بهزیستی استان خراسان رضوی- ایران
سمانه صدیقی خویدک - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد تربت جام- ایران

هدف از مطالعه حاضر مقایسه سلامت روان با امید به زندگی و تصور از خود در دختران دارای معلولیت حسی و حرکتیبا عادی در شهرستان مشهد بوده است.روش تحقیق پژوهش حاضر با توجه به ماهیت آن توصیفی- مقایسه ای می باشد،جامعه آماری شامل مراکز دولتی و غیر دولتی نگهداری دارای معلولیت حسی و حرکتی و دختران دانشجو، دانش آموز ودختران برخی آموزشگاه های آزاد شهرستان مشهد می باشد و نمونه آماری شامل 50نفر از دختران بدسرپرست که بهروش نمونه گیری دردسترس و دواطلبانه و 50نفر از دختران عادی که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند، ابزار سنجش پژوهش شامل پرسشنامه سلامت روان ( ،GHQ)تصور از خود بک و امید به زندگی میلربوده است و برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده گردیده است.نتایج آزمون تی مستقل در مقایسه دو گروهدختران دارای معلولیت حسی و حرکتی و عادی، نشان داد با توجه به متغیرهای سلامت روان، (علایم جسمانی، اضطرابو بی خوابی و افسردگی) بین دو گروه دختران تفاوت معناداری وجود داشت ( P< 0/05)اما با توجه به متغیر عملکرداجتماعی تفاوت معناداری بین دو گروه دختران مشاهده نگردید ( P> 0/05)و در ادامه در مورد وضعیت امید به زندگیدر بین دو گروه دختران تفاوتی وجود نداشت (P> 0/05)اما در باب تصور از خود بین دو گروه دختران تفاوت معناداریوجود داشت( P< 0/05)می توان نتیجه گرفت با توجه به امید به زندگی و عملکرد اجتماعی بین دو گروه دختران عادیو معلول تفاوت معناداری وجود ندارد اما با توجه به علایم جسمانی، اضطراب و بی خوابی، افسردگی و تصور از خود دربین دو گروه دختر عادی و معلول تفاوت معناداری نیز وجود دارد

سلامت روان، امید به زندگی، تصور از خود، معلولیت حسی و حرکتی