علی بیرمی پور - دانشگاه شهید چمران اهواز

در کشور ایران هر ساله مقدار زیادی انرژی و سرمایه جهت آموزش زبان انگلیسی تخصیص داده میشود اما میلیونهادانشآموز بعد از سالها آموزش زبان قادر به استفاده مناسب از آن برای برقراری ارتباط موثر در زندگی روزانه نیستند. شیوهآموزش زبان انگلیسی در کشور همچنان سنتی بوده و بیشتر اهداف آموزش زبان در جهت ارزشیابی پایانی، گرفتن مدرکدیپلم و عبور از سد کنکور سوق داده میشود. آموزش زبان بیشتر شبیه به آموزش نواختن تار در یک کلاس صرفاً تئوریکمیباشد که فرد پس از صرف مقدار زیادی زمان، انرژی و سرمایه عملاً قادر به نواختن نمیشود. هدف این پژوهش بررسیاولویت توجه به آموزش مهارتهای زبان انگلیسی بر افزایش توانش ارتباطی مورد نیاز فراگیران در عصر جهانیشدن بودهاست. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی-پیمایشی و جامعه آماری آن شامل کلیه دبیران زبان انگلیسی مقطع متوسطه شهراصفهان بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 150نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش،پرسشنامه ای محقق ساخته مرکب از 50سؤال بسته پاسخ بر اساس مقیاس پنج درجه ای لیکرت بوده است. روائی صوری ومحتوایی پرسشنامه با استفاده از نظرات اساتید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/85برآورد شد. نتایج نشانداد که در شرایط کنونی همه مهارتهای آموزشی زبان انگلیسی بیش از سطح متوسط در افزایش مهارتهای ارتباطی موردنیاز فراگیران اهمیت داشته است. همچنین، با توجه به پدیده جهانیشدن و تبعات ناشی از آن در آموزش زبان انگلیسی،لازم است که مهارتهای شنیدن و صحبتکردن، خواندن و درک مطلب، نوشتن و تسلط بر دستور زبان به ترتیب اولویتمورد توجه قرار گیرند

مهارت شنیدن، مهارت صحبت کردن، مهارت درک مطلب، مهارت نوشتن، زبان انگلیسی، جهانی شدن