زهرا قنبرپور - دکترای فلسفه تعلیم و تربیت،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان،)اصفهان،ایران
مریم فولادوند - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان،) اصفهان، ایران

انقلاب اسلامی و حضور قدرتمند زنان مسلمان در بزرگترین رویداد سیاسی اجتماعی قرن بیستم، توجه جهانیان را به ایراناسلامی و رویکرد تازه زنان جلب کرد و در پی آن تلاش های زیرکانه ای برای تغییر چنین نگرشی صورت گرفت. پساز ورود جریان های جدید به عرصه مباحث فرهنگی کشور، موضوع دفاع از حقوق زنان بویژه با ویژگی های غربی آنمطرح و برجسته شد و جریان جدیدی به نام «فمینیسم» چهره نشان داد. بر اساس آموزه های فمینیسم، گروهی از زنان برایرسیدن به استقلال مطلق در برابر مردان و رسیدن به حقوقی مشابه و برابر با حقوق مردان، حرکت جدیدی را آغاز کردندو حتی در مواردی برای ایجاد سازگاری بین فرهنگ دینی و غربی، این جنبش های وارداتی را، فمینیسم اسلامی نامنهادند و تلاش برای توجیه مبانی و حقوق اسلامی بر پایه فرهنگ غربی را در دستور کار خود قرار دادند.اما در نهایت،حاصل این تلاش ها موجب به وجود آمدن فاصله ای عمیق بین زنان و مردان، تضعیف نهاد خانواده، بالا رفتن معنادارآمار طلاق، افزایش خشونت خانگی گردیده است. چنین نگرشی در زمینه مشارکت اجتماعی، زن را از هسته اجتماعی بهپوسته آورده و نقش کلیشه ای مردانه به وی داده است. این نوشتار در صدد بازخوانی فمینیسم، بویژه فمینیسم به اصطلاحاسلامی و بررسی آسیب ها و پیامدهای چنین جنبشی با تکیه بر نگرش ها و گرایش های مختلف فمینیستی در ایران وشاخصه های اصلی آن است.دراین مقاله، موضوع فمینیسم به لحاظ تاریخی، ویژگی های مشترک آن، امواج فمینسیم درجهان اسلام مورد تحلیل قرار گرفته است و در انتها پیشنهاداتی در این زمینه ارائه شده است

فمینیسم،رویکردهای فمینیسم،فمینیسم در شرق،فمینیسم در غرب