علیرضا مظاهری - طلبه پایه چهارم حوزه علمیه صاحب الزمان (عج) مرند، کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه تبریز

در این مقاله ابتدا به بحث پیرامون فطرت از حیث لغوی و اصطلاحی و ویژگی های آن پرداخته شده و در ادامهبررسی آثار و نشانه های حاصل از این دیدگاه انجام پذیرفته است. فطرت با این صیغه- یعنى بر وزن «فعله» دلالت بر نوع-یعنى گونه- مىکند. «فطْره الله التى فطر الناس علیها» یعنى آن گونه خاص از آفرینش که ما به انسان دادهایم؛ یعنى انسانبه گونهاى خاص آفریده شده است و در اصطلاح فطرت عبارت است از جریان طبیعى و قانونى نیروهایى که در انسان بهوجود مى آید. بنابراین، براى هریک از نیروهاى غریزى و مغزى و روانى، فطرتى وجود دارد که جریان طبیعى و منطقىآن نیرو مى باشد. از آثارعدم شناخت فطری بندگی خدای خیالی، بندگی خشک مقدسانه و بیروح و بیمعناست. بندگیخدای معرفت فطری، عبادتش بسیار لذت بخش، شیرین، معنیدار و تکامل بخش است. راهکار شکوفایی فطرت در انسانکه با عنوان تهذیب نفس از آن یاد می شود، به طور خلاصه طرح گردیده که به علت اطناب موضوع خارج از حوصلهاین تحقیق می باشد. در نهایت نتیجه گرفته شده است که شکل گیری عقاید انسانی از راه فطرت آثار و نشانه های عملیاتیدر وجود انسان به وجود خواهد آورد که آثار و نشانه های آن در تمامی جریان زندگی انسانی حاکم شده و عدم شناختبه این دیدگاه موجب انحرافات و خلل های بسیاری در عقاید فرد خواهد شد

فطرت، عقاید، دین، اخلاق