عسکری اصغری گنجی - عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان، بابل، ایران
رسول قنبری - عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان، بابل، ایران
معصومه السادات طبری پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی درمان ناسازگاری زناشویی مبتنی بر مدل روان شناسی کنترل درونی است. طرحپژوهش از نوع آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل 40دانشجویمتأهل دارای نا سازگاری زناشویی دانشگاه فرهنگیان بابل بودند. حجم نمونه مورد مطالعه، شامل 20زوج بود، که به روشنمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند، بدین صورت که 10زوج در گروه آزمایشو 12زوج در گروه کنترل قرار گرفته اند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه تشخیصی، تست سازگاری زناشویی و مقیاس منبعکنترل بود. داده ها با استفاده از روش Tمستقل مورد تحلیل قرار گرفت. مداخله درمانی مبتنی بر مدل روان شناسی کنترلدرونی در کاهش ناسازگاری زناشویی مؤثر واقع شده است. کاربرد مدل روان شناسی کنترل درونی می تواند به عنوان یکیاز روش های مداخله برای زوج هایی که از نا سازگاری زناشویی رنج می برند و به طلاق فکر می کنند مورد استفاده قرارگیرد

نا سازگاری زناشویی، زوج درمانی، روان شناسی کنترل درونی