مهدی محمودی
فاطمه اسماعیل نزاد
سیده زهرا میرتقیان

نظام آموزش عالی به عنوان نظامی پویا، دارای دو بعد کمی و کیفی است که توسعه ی پایدار آن مستلزم رشد موزون و متناسب هر دوبعد کمی و کیفی به موازات یکدیگر است. دانشگاه فرهنگیان، از جمله دانشگاه های نوظهور در کشور است که به سرعت در حالگسترش کمی است و ضروریست که به تناسب این رشد کمی به ارتقاء ابعاد کیفی آن نیز توجه شود. پژوهش حاضر با هدف تحلیلالزامات بهبود کیفیت آموزش در این دانشگاه انجام گرفته است. روش: پژوهشی توصیفی-تحلیلی، به روش پیمایشی، با جامعهآماری 350دانشجوی دوره کارشناسی دانشگاه فرهنگیان در پردیس شهید رجایی سمنان و با نمونه 186نفر انجام شد. ابزار پژوهشپرسشنامه ای محقق ساخته با ضریب پایایی 0/92بود که روایی آن نیز با روش قضاوتی تامین شد. یافته ها: نتایج پژوهش دلالت بروجود چهار گروه الزامات بهبود کیفیت آموزش، به ترتیب شامل الزامات مربوط به اعضای علمی، الزامات مربوط به دانشجو، الزاماتمربوط به محتوای آموزشی و الزامات مربوط به ساختار دارد. در این میان، مهم ترین الزامات بهبود کیفیت آموزش از دیدگاه دانشجویان،به ترتیب «تناسب بین روش تدریس با موضوعات درس و مفاهیم اصلی»، «علاقمندی دانشجو به رشته تحصیلی خود»، «تجهیزات وامکانات کتابخانه ای در محل تحصیل» و «تشویق دانشجویان در فرایند تدریس به یادگیری عمیق و پایدار» شناسایی شده است.نتیجه گیری: تلاش برای بهبود کیفیت آموزش از طریق توجه به الزامات فوق، می تواند مانع از هدر رفتن سرمایه های انسانی، منابعمادی و مالی موجود و توسعه یکپارچه نظام آموزش عالی در دو بعد کمی و کیفی گردد

آموزش، کیفیت، الزامات، آموزش عالی، دانشگاه فرهنگیان