رقیه نژادی پیله رود - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، گروه مدیریت آموزشی، تهران بهزادشوقی

هدف این مقاله، شناخت شباهتها و تفاوتهای میان شیوه های انتخاب و سازماندهی محتوای برنامه ی درسی مطالعاتاجتماعی و نحوه ی آموزش مسئولیت پذیری اجتماعی در مقطع آموزش ابتدایی ایران با سنگاپور، به منظور ارائه یپیشنهادهای کاربردی در زمینه ی اصلاح برنامه ی درسی ایران است. برای نیل به این هدف، طرح تحقیق به صورتتوصیفی-تحلیلی(اسنادی) بر پایه ی روش تطبیقی انتخاب گردید. به استناد منابع و مباحث موجود میتوان گفت که درایران شیوه ی انتخاب و سازماندهی محتوا براساس «رویکرد موضوعات درسی» (رشته ای مجزا) بوده و محتوای برنامه درسیاز «علوم اجتماعی» گرفته میشود و بر آنچه که مراجع تصمیمگیری برای یادگیری بچه ها مهم میدانند، مبتنی است درحالی که در سنگاپور مبتنی بر موضوع و براساس «رویکرد تلفیقی بین رشته ای» انجام میپذیرد و جهت سازماندهی تلفیقیبرنامه ی درسی مطالعات اجتماعی همه ی رشته های درگیر در این برنامه ی درسی با مطالعه ی موضوع معینی در برنامه یواحدی به نام «مطالعات اجتماعی» با هم پیوند میخورند. از ویژگیهای آموزش مسئولیت پذیری در ایران وجود مدیریتو برنامه ریزی متمرکز سیستم آموزشی، عدم مشارکت دادن کلیه ی ذینفعان در تهیه، اجرا و ارزیابی برنامه ها، استفادهناکافی از روش ها و شیوه های فعال و مشارکت جویانه و تکیه بر کتاب و جزوه محوری، و عدم توجه به موضوعها و مفاهیممرتبط با آموزش مسئولیت پذیری در کتابهای درسی و برنامه های آموزشی مدارس ابتدایی است. در حالی که آموزشمسئولیت پذیری در سنگاپور به شیوه ی تلفیقی و مبتنی بر رویکرد میان رشته ای، مشارکتی و تعاملی است که با زندگی افراددر ارتباط بوده و در محیطی آزادانه حاکی از احترام متقابل و مبتنی بر اصول انسانی، اخلاقی و جهانی انجام میگیرد و ازچالشهای تنوع اجتماعی آگاه بوده و علاوه بر مدرسه با همکاری والدین، جامعه و سازمانهای غیردولتی در راستایآموزش مسئولیت پذیری جهت زندگی در دهکده ی جهانی صورت میپذیرد.

سازماندهی محتوا، رویکرد موضوعات درسی، رویکرد تلفیقی میان رشته ای، برنامه درسی مطالعاتاجتماعی، آموزش مسئولیت پذیری