اثرسبک های رفتاری والدین و روابط با همتایان درمدرسه براحساس تنهائی دانش آموزان ناشنوای مدارس شهرقزوین

هدف ازپژوهش حاضربررسی اثرسبک های رفتاری والدین و روابط باهمتایان درمدرسه براحساس تنهایی دانش اموزان پسرودختر ناشنوای مقطع راهنمایی شهرستان قزوین درسال تحصیلی 1394 است روش علی ـ مقایسه ای پس رویدادی و جامعه تحقیق دانش اموزان دومدرسه ی ناشنوایان باغچه بان و لوازم خانگی پارس شهرستان قزوین درسال تحصیلی 1394 درمقطع راهنمایی است بااستفاده ازنمونه گیری تمام شمار نمونه تحقیق 35دانش اموز است ابزارهای استفاده شده دراین تحقیق عبارتنداز: مقیاس درجه بندی همتاگزینی سیاهه ترغیب والدین به رابطه باهمتایان پرسشنامه پذیرش غفلت و طردوالدینی پرسشنامه سخت گیری سهل گیری والدین و مقیاس احساس تنهایی کودکان ناشنوا یافته ها و نتایج نشان میدهد که بین نمرات احساس تنهایی پسران و دختران ناشنوا تفاوت معناداری وجود ندارد بین نمرات احساس تنهایی کودکانی که باوالدین ترغیب کننده ووالدین غیرترغیب کننده دارند تفاوت معنادار وجود دارد بیننمرات احساس تنهایی کودکان ناشنوا با والدین دارای سبک های رفتاری متفاوت تفاوت معنادار وجود دارد

Keywords:

احساس تنهائی , سبک های رفتاری والدین , ترغیب والدین , روابط باهمتایان