بررسی تاثیرمعنادرمانی گروهی بارویکرد دینی برپرخاشگری و ناامیدی

پژوهش حاضرباهدف بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی بارویکرد دینی برپرخاشگری وناامیدی دانش اموزان انجام شده است روش پژوهش تجربی باطرح پیش ازمون و پس ازمون و گروه گواه می باشد جامعه اماری پژوهش همه دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهررباط کریم درسال تحصیلی 1394-95 بودند ابزار پژوهش پرسشنامه انامیدی بک 1988 و پرسشنامه پرخاشگری اهواز 1379 بود 30نفر بانمرات بالای ناامیدی درپرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری بصورت تصادفی انتخاب و دردوگروه ازمایش 15نفر و گروه کنترل 15نفر قرارگرفتند مداخله درمانی درمورد گروه ازمایش صورت گرفت و شیوه های معنادرمانی بارویکرد دینی طی ده جلسه 75دقیقه ای به آنان اموزش داده شد و سپس بعداز15روز پس ازمون برروی هردوگروه اجرا شد داده ها بااستفاده ازروش تحلیل کواریانس موردتجزیه و تحلیل قرارگرفت نتایج نشان داد که درمقیاسهای ناامیدی P≤ 0/001 و F=5/22 و پرخاشگری P≤ 0/001 و F=59/12 بین دوگروه ازمایش و گواه درپیش ازمون و پس ازمون تفاوت معناداری وجود دارد P≤ 0/001 نتایج نشان داد که معنادرمانی گروهی بارویکرد دینی میتواند نومیدی و پرخاشگری را تاحدودزیادی دردانش اموزان کاهش دهد

Keywords:

معنادرمانی گروهی , رویکرددینی , ناامیدی , پرخاشگری