بررسی رابطه سبک بین فردی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان شهر اصفهان

مقدمه: در سال های اخیر سوء مصرف مواد مخدر در سراسر جهان افزایش یافته است، به طوری که در حال حاضر همه کشورهای جهان،هززینه های قابل توجهی را در نتیجه خسارت های ناشی از سوء مصرف مواد متقبل می شوند. اهداف: این پژوهش با هدف تعیین رابطه سبکبین فردی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان شهر اصفهان انجام شد . روش تحقیق: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان 14تا17ساله شهر اصفهان بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای تعداد 144 نفر به عنوان گروه نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های سبک بین فردی ) PSI ( و گرایش به مصرف مواد ) CBQ ( بود. دستاوردهای مقاله: فرضیه اصلی پژوهش عبارت از وجود رابطه معنادار بین سبک بین فردی با گرایش به اعتیاد در نوجوانان شهر اصفهان بود. داده ها از طریق تحلیل ضریب همبستگی ورگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین تمامی مولفه های سبک بین فردی با گرایش به اعتیاد نوجوانان رابطه معنی دار وجود دارد) <0/001 P(. یافته های تحقیق حاکی از این امر است که عوامل فردی به صورت هماهنگ بستر گرایش به سمت مواد مخدر را فراهم می کنند. بر اساس نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که به منظور اجرای برنامه های پیشگیری از گرایش به اعتیاد باید ارتباطی مورد توجه برنامه ریزان فرهنگی و درمانگران قرار گیرد

Keywords:

سبک بین فردی , گرایش به اعتیاد , نوجوانان