زینب مظاهری - کارشناس ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی
مسعود مرادی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی رضایی شریف - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی شیخ الاسلامی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی

همزمان با روند فزاینده تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که تمامی ابعاد و ارکان سازمان ها را متاثر ساخته و انتظارات و الزامات نوینی را پدید آورده است، نقش و وظیفه مدیران و رهبران نیز به شدت متحول و دگرگون شده است. نقش مدیر در سازمان های سنتی و کلاسیک،کنترل شدید نیروی انسانی بود و رفتار کارکنان می بایستی تحت کنترل مدیر در می آمد؛ اما در سازمان های نوین و مدرن، انسان هاتوانمند می شوند تا خود تصمیم بگیرندو امور را اداره کنند. بنابراین توانمندسازی با مفهوم سنتی سازمان فاصله ای بسیار دارد. سازمان های کنونی برای ادامه حیات خود باید از ویژگی های خاصی چون شفافیت، بهبود مستمر و ... برخودار باشند و برای دستیابی به چنین ویژگی هایی، باید مهمترین منبع و ابزار رقابتی خود_ یعنی نیروی انسانی _ را توانمند سازند. نظر به اهمیت این موضوع ما را در این مقالهبه تعریف و ضرورت توانمندسازی پرداخته و سپس انواع مدل های توانمندسازی کارکنان را مورد بررسی قرار داده ایم و در پایان، ترسیم عوامل اصلی توانمند سازی درقالب یک مدل ارائه شده است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر جمع آوری اطلاعات تحقیق، توصیفی است.

توانمندسازی کارکنان ، مدل ها، سازمان