اثربخشی برنامه گروهی والدگری مثبت براسترس والدگری مادران دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

درعصرحاضر مشکل بیماریها و معلولیت ها ازجمله عقب ماندگی ذهنی ازحادترین مسائل افراد جوامع بشری است که بارعاطفی سنگینی را بردوش خانواده می گذارد برنامه های اموزش والدین بافراهم سازی اطلاعات مناسب درباره شرایط کودک و نحوه رفتاربااو سازگاری والدین رادرجهت پذیرش کودک و تلاش برای پیشرفت وی را رشد میدهد هدف این مطالعه بررسی اموزش برنامه والدگری مثبت براسترس والدگری مادران دانش اموزان پسرابتدایی کم توان ذهنی اموزش پذیر می باشد روش دراین مطالعه ازمایشی 30نفر ازمادران دانش آموزان پسرکم توان ذهنی اموزش پذیرشهرخرم اباد بصورت نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند و بصورت تصادف یدرگروه ازمایش و گواه جای گرفتند اعضای گروه ازمایش درطی 8جلسه ی دوساعته تحت اموزش برنامه والدگری مثبت براساس الگوی ترنرمارکی دادز و ساندرز 2003 قرارگرفتند ابزار گرداوری داده ها تنیدگی والدینی بری و جونز PSI بود داده های حاصل به وسیله ازمون کواریانس تک متغیره ANCOVA تحلیل شد نتایج ازمون ANCOVA تفاوت معناداری بین نمرات استرس والدگری والدین گروه ازمایش و گوه نشان میدهد F=26/134,P<0/001 و کاهش 49درصدی استرس والدگری والدین دانش آموزان را تایید می کند اموزش گروهی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی اموزش پذیر به روش والدگری مثبت براسترس والدگری مادران دان شآموزان کم توان ذهنی اموزش پذیر تاثیر گذار است

Keywords:

برنامه گروهی والدگری مثبت , کم توان ذهنی , استرس والدگری