اثربخشی بازی درمانگری والدینی بر تعامل والد کودک ، استرس والدینی و مهارت های اجتماعی کودکان دیابتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ا ثربخشی بازی درمانگری والدینی بر افزایش تعامل والدکودک ، بهبود استرس والدینی و مهارت های اجتماعی کودکان دیابتی درشهرتهران انجام شد. روش تحقیق شبه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون وپس آزمون باگروه کنترلوگمارش تصادفی بود شیوه نمونه گیری داوطلبانه بود که والدین 30 کودک از بین کودکان مراجعه کننده به مرکز طبی انتخاب و در دوگروه آزمایش وکنترل 15 نفره قرارگرفتند و آموزش بازی درمانگری والدینی برای گروه آزمایش اجراگردید تا آنان برای کودکانشان اجرا کنند. گروه ها قبل وپس از مداخله مورد سنجش قرارگرفتند. دراین پژوهش از مقیاس رابطه والد- کودک پیانتامقیاس استرس والدینی بری وجونز و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت استفاده گردید و دادههای به دست آمده به شیوه تحلیل کوواریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بیانگر وجود تفاوت معنی دار بین نمرات پیش آزمون وپس آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش درنمره کل تعامل والد-کودک ، استرس والدینی و مهارتهای اجتماعی کودکان بود. در نتیجه بازی درمانگریوالدینی با درنظرگرفتن اصول سیستماتیک خانواده درمانی سبب افزایش تعامل والد-کودک ، بهبود استرس والدینی و افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان دیابتی میگردد

Keywords:

بازی درمانگری والدینی , تعامل والد-کودک , استرس والدینی , مهارتهای اجتماعی , کودکان دیابتی