محمدصادق دادالله پور - نویسنده مسوول: دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بم

بحث پایداری در رشته معماری بیشتر معطوف به زیست محیطی و اقتصاد بوده و بعد اجتماعی آن از توجه کافی برخوردار نبوده است و در واقع می توان گفت پایداری اجتماعی محور اصلی انسان درهمه زمان هامی باشد که برآورده کردن نیازها و بالا بردن سطح کیفیت زندگی از اهداف پایداری اجتماعی است که معیارهایی همچون دسترسی به منابع طبیعی و رفاه اجتماعی ، بالا بردن سطح مشارکت مردم و ارتقاءروابط اجتماعی و غیره....را دارا می باشد و انعکاس آن در معماری را می توان در بوجود آوردن فضاهایی که جهت برطرف کردن نیازهای انسان و بهبود کیفیت فضاهایی که مناسب همه اقشار جامعه باشد دانست . ازراهکارهای عملی برای رسیدن به پایداری اجتماعی که برای ایجاد فضایی که موجب جلب مشارکت و حضور مردم در آن فضا شود ، می توان به بالا بردن سطح ارتقاء حس مکان در فضای عمومی برای بوجودآمدن حس تعلق خاطر به مکان نام برد . این مقاله سعی بر آن دارد که عوامل بوجود آوردن حس تعلق خاطر در کالبد یک فضای عمومی شهری که باعث پایداری اجتماعی برای مشارکت همه مردم می باشد را پیدا کرده و به معماران آموزش داده شود

پایداری، زیست محیطی، تعلق خاطر، حس مکان