حسین عزیزیان - دانشجوی دکتری برنامه ریزی حملونقل دانشگاه صنعتی شریف
منوچهر وزیری - استاد گروه برنامه ریزی حملونقل دانشگاه صنعتی شریف

مدیریت سیستم حملونقل شهری به عنوان یکی از اجزای اصلی مدیریت شهری، نیازمند شناخت روابط حاکم برسیستم حملونقل است. طرق حملونقل شهری را میتوان به دو دسته حملونقل همگانی و حملونقل شخصیتقسیمبندی نمود. برای تصمیمگیری پیرامون هر یک از طرق نبایستی تنها به روابط جداگانه یک جزء اکتفا کرد؛ بلکه بایستی روابط بین عرضه و تقاضا و بازخوردهای آنها برای اجزاء مختلف را نیز در تصمیمگیری وارد نمود. یکی ازمتغیرهایی که در تصمیمات مدیریتی سیستم حملونقل دارای اهمیت بسزایی است، متغیر کیفیت خدمات است. کیفیت عرضه مبین سطح خوبی خدمات است که بر تقاضا تأثیر میگذارد. با مشخصشدن ابعاد مؤثر بر کیفیت میتوان از طریقبهبود ابعاد مؤثر، به بهبود کیفیت کمک کرد. رویکردهای مختلفی سعی در مدلسازی کیفیت عرضه برای طریقههایمختلف حملونقل نمودهاند. مقاله حاضر با استفاده از دادههای کلان شهرهای مختلف جهان و بهرهبردن از روش مدلسازی معادلات ساختاری به تبیین روابط و بازخوردهای عرضه و تقاضای حملونقل شخصی و حملونقل همگانی در سطح شهرنموده است. انتخاب چنین رویکردی برای مدلسازی زمینه استفاده از تجربیات شهرهای مختلف را ایجاد مینماید. نتایج این مدلسازی حاکی از آن است که تقاضای سفر روزانه حملونقل همگانی بهطور معناداری تحت تأثیر کیفیت حملونقلهمگانی ناشی از متغیرهایی مانند تعداد وسایل و وسیله کیلومتر وسایل نقلیه همگانی و از طرف دیگر تحت تأثیر منفی - کیفیت حملونقل شخصی ناشی از متغیرهایی نظیر تعداد وسایل نقلیه شخصی و طول شبکه خیابانی است. در سوی دیگر متغیرهای کیفیت حملونقل شخصی و کیفیت حملونقل همگانی به ترتیب دارای اثرات مثبت و منفی روی تقاضای روزانهحملونقل شخصی هستند. به همین شکل کل تقاضای سفر روزانه شهر بهطور معناداری تحت تأثیر کیفیت حملونقل شخصی و همگانی است. بدین معنا که با افزایش کیفیت حملونقل شخصی و افزایش کیفیت حملونقل همگانی، حملونقل شهری افزایش تقاضای سفر روزانه را شاهد خواهد بود توسعه مدلهای مختلف با چنین رویکردی میتواند با فراهم نمودن زمینه استفاده از تجربیات جهانی به بهبود تصمیمات و سیاستهای حملونقل شهری کمک کند

تجربیات شهرهای جهان، تقاضای سفرهای روزانه شخصی و همگانی، شاناخت همزمان عرضه و تقاضا،مدلسازی معادلات ساختاری، کیفیت حمل ونقل