سمیه امیرکیایی - دانشجوی - کارشناسی ارشد رشته طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه آزاد قزوین
سیدمحسن حبیبی - دکترای - شهرسازی

اگرچه خیابان های شهری به مفهوم امروزی آن، سابقه چندان طولانی در تاریخ شهر نشینی و شهرسازی ایران ندارند، اما همین تاریخ کوتاه نیز زمانی در اوج سرزندگی و پویایی قرار داشت؛ مطلوبیتی که رو به افول نهاده است. بههمین دلیل در این مقاله، خیابان مصیب مرادی قزوین که به تازگی احداث شده است و به نظر می رسد در تقابل با معیارهای شکل خوب شهر است، مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق تلاش شده است در بخشی از خیابان مصیبمرادی که برای طراحی انتخاب شده است، امکانات و تسهیلات خیابان برای سپری نمودن اوقات فراغت عابران و ایجاد فضایی برای مشارکت جمعی ، پویایی ، سرزندگی ، خوانایی ، دسترسی ، امنیت و ... ارتقا یابد. هدف این نوشتار، پی بردن به راهکارهایی جهت ارتقای کیفیت محیطی خیابان مصیب مرادی قزوین در راستای ایجاد شکل خوب شهری از حیثکالبدی و عملکردی می باشد که خود تاثیر مستقیم بر کیفیت زندگی افراد و تعاملات آنان میگذارد و روش بکار رفته در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است که در آن رابطه میان متغیرها بر اساس هدف پژوهش تحلیل می گردد و باتوجه به ماهیت موضوع برای تبیین مبانی نظری و ادبیات پژوهش از طریق مطالعات اسنادی ، کتابخانه ای و میدانی و تحلیل فرضیه ها با کمک نرم افزار spss به گردآوری مطالب پرداخته شده است. در این مقاله آگاهانه معیارهای اجتماعی کنار گذاشته می شود. بنابراین در این مقاله بررسی های ما حول دو محور کالبد و عملکرد، صرفنظر از عوامل اجتماعی و یا عوامل دیگر به جهت بسیار گسترده بودن مباحث صورت میگیرد

شکل خوب شهر، خیابان شهری، فضای شهری، کالبدی، عملکردی