فاطمه عوض پور - کارشناس ارشد مهندسی عمران آب، دانشگاه یاسوج
کیوان توکلی - کارشناس ارشد مهندسی عمران آب، دانشگاه یاسوج
حسین منتصری - استادیار مهندسی عمران آب، دانشگاه یاسوج

آبشکنها سازههایی هستند که جهت هدایت جریان در امتداد مسیر اصلی آبراهه و حفاظت سواحل در برابر فرسایش به کارمیروند. پدیده آبشستگی در نوک این سازهها، همواره بعنوان یکی از مهمترین عوامل برهمخوردن پایداری سازه و پایینآمدن کارایی آنها وجود دارد و از جمله مهمترین پارامترهایی که بر حداکثر عمق آبشستگی و نیز توپوگرافی بستر تاثیر مستقیم دارد، فاصله بین آبشکنها در طول کانال است. در این مقاله با استفاده از مدل سهبعدی SSIIM الگوی رسوب وآبشستگی در اطراف سری آبشکنهای دوطرفه و یکطرفه با فواصل طولی و فرودهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته ومقایسه شدهاند. نتایج نشان داد انتخاب نسبت S/L=3.5 در آبشکنهای دوطرفه و S/L=2.5 در آبشکنهای یکطرفه ( L طول آبشکن، S فاصله آبشکنها( جهت حفظ پایداری و داشتن بهترین عملکرد از نظر آبشستگی مناسب میباشد.همچنین با بررسی عدد فرود مشاهده گردید میزان حداکثر آبشستگی نسبی با افزایش عدد فرود روندی صعودی داشته و با بررسی مدل در فرودهای مختلف نتیجه شد در جریانهای تحت بحرانی در محدوده 3