مهدی جدیدحقیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، موسسه غیرانتفاعی دیلمان، لاهیجان، ایران
آرش بهار - استادیار سازه، گروه مهندسی عمران، دانشگاه فنی مهندسی، دانشگاه گیلان، رشت،ایران

زمانی می توان گفت که طراحی یک سازه مطلوب و بهینه خواهد بود که ظرفیتهای آن، که شامل تغییر شکل ومقاومت می باشد، با رعایت حداقل حاشیه ایمنی از مقادیر مورد نیاز که به هنگام وقوع زلزله به سازه اعمال می شود،بیشتر می باشد. در بسیاری از آیین نامه ها روش های طراحی بر اساس مقاومت و شکل پذیری می باشدکه طیفهایی که در این آیین نامه ها ارائه شده است میتوان گفت متوسط طیف پاسخ ارتجاعی هموار شده می باشد که درآن طیف های پاسخ غیر ارتجاعی سازه بوسیله ضریبی که به سیستم سازه ای وابسته و بعنوان ضریب کاهش مقاومت )ضریب رفتار( شناخته شده می باشد را از طیف های پاسخ ارتجاعی سازه بدست می آیند. با توجه به اثرات تخریبی زلزله های اخیر بر سازه ها، می توان نتیجه گرفت که برخی از روش های کنونی طراحی لرزه ای سازه چندان قابل اعتماد نیستند و لزوماصلاح آنها احساس می شود، در تحقیقات انجام گرفته سعی شده است، برخی از پارامترهای طراحی لرزه ای کنونی با استفاده ار روش های طراحی با سطح عملکرد سازه، اصلاح شود متاسفانه یکی از پارامترهای اساسی و پایه ایی ضریبرفتار، روش مناسب تعیین و استفاده از آن در طراحی لرزه ایی است که در حال حاضر در آیین نامه در نظر گرفته نشده است. در این تحقیق روشهایی را برای تعیین ضریب رفتار سازه ها بیان می شود و هر کدام این روشها و پارامترهای موثر بر آنها شرح داده می شود. برای درک بهتر این مطلب به تعیین ضریب رفتار یک قاب بتنی 4طبقه با ابعاد 14/7×2/4 با سیستم مقاوم جانبی قاب خمشی متوسط با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی ) Pushover ( پرداخته شده است

ضریب رفتار، ضریب اصلاح پاسخ، تحلیل استاتیکی غیرخطی /سازه های بتن