سیدعلیرضا حسینی - دانشجوی کارشناسی عمران دانشگاه بیرجند
نیما عمرانی - دانشجوی کارشناسی عمران دانشگاه بیرجند
مرتضی عراقی - استادیار دانشکده مهندسی دانشگاه بیرجند

قیر که از فرآورده های پالایش نفت است، عنصر اصلی در تهیه آسفالت به حساب می آید. قیر از ماده ای به نام وکیوم باتوم ( Vaccum Bottom ( گرفته می شود، که این ماده محصولی اجتناب ناپذیر در فرآیند پالایش است و با توجه به درصدکم آن ) 2 درصد(، استحصال آن خالی از لطف نیست. در حال حاضر به طور سالانه 1میلیون و 077 هزار تن قیر در کشور استفاده می گردد، که 07 درصد از این مقدار سهم راهسازی است.نگاهی به قیمت قیر و روند استفاده از آن، مشخص می سازد که سهم قیر از اعتبارات پروژه های راهسازی روندی صعودی را طی می کند؛ به گونه ای که سهم 0 درصدی خرید قیر از اعتبارات پروژه های راهسازی در سال 48 به متوسط 53 درصد در سال 08 افزایش یافته است. همین موضوع به خودی خود نیاز به بازنگری در اولویت بندی مصرف قیر را بر ما آشکار می سازد. از سوی دیگر تولید بالای سیمان در کشور و ضررده بودن صادرات آن، ما را به سمت تغییر رویکرد در استفاده از آسفالت و استفاده از رویههای بتنی به عنوان گزینهای مطلوب سوق میدهد. علاوه بر آنکه استفاده از رویههای بتنی خود به صرفهتر از آسفالت است و موجب حفظ سرمایه- های ملی می گردد، در صورت بکارگیری رویههای بتنی برای 54 درصد از راههای کشور حجم صادرات قیر کشور از 2/3میلیون تن به 5 میلیون تن افزایش می یابد. که این امر علاوه بر سودآوری صادرات حجم جدید قیر، باعث تبدیل ایران به مرجع تعیین قیمت قیر در منطقه خواهد شد و قیمت پایه صادرات به میزان متوسط 37 دلار افزایش می یابد و این نرخ تعدیل سود، باعث سودآوری سالانه 137 میلیون دلاری میگردد.

افزایش صادرات قیر، تغییر رویکرد از آسفالت به بتن، نر تعدیل سود، حفظ سرمایه ملی