اعتبارسنجی برخی از روش های پیش بینی عمق تعادل حفره آبشستگی

یکی از مهمترین دلایل تخریب پلها بخصوص در مواقع سیلابی، آبشستگی موضعی)فرسایش( اطراف پایه پل می باشد، فرسایش پایه پل تا زمان رسیدن به عمق تعادل ادامه دارد.معادلات متعددی به تخمین این عمق می پردازندو بسیاری ازاین معادلات تجربی حاصل نتایج آزمایشگاهی و داده های میدانی هستند.آنچه که باعث تمایز این معادلات از یکدیگر می شود، عوامل متفاوت در نظر گرفته شده در ساخت مدل آبشستگی ، پارامترهای مورد استفاده در شرایط معادله،آزمایشگاه و یا سایت، و غیره است. از این رو ممکن است این روابط برای مجموعه ای از داده ها دقت خوبی داشته باشند و برای داده های دیگر عدم قطعیت قابل ملاحظه ای داشته باشند به این علل اعتبار سنجی از این فرمول ها به منظور تعیین برآورد معقول از عمق آبشستگی موضعی ضروری است. این تحقیق علاوه بر معرفی روش جدیدی به نام FDOT که دارایآنالیز ابعادی کامل تری نسبت به معادله پر کاربرد HEC-18 دارد به تشریح تعدادی دیگری از روابط برآورد عمق تعادل آبشستگی می پردازد و با استفاده از داده های مشاهداتی رودخانه های ایالت مین آمریکا به اعتبار سنجی آنها پرداخته شد و مشخص گردید معادلات لاراس و اینگلیس- پونا II با خطای 12.1 RMSE= و 12.1 RMSE= برآورد مطلوب تری از تخمین عمق تعادل آبشستگی برای شرایط رودخانه منطقه مورد مطالعه دارند.

Keywords:

عمق تعادل آبشستگی , اعتبار سنجی , FDOT , پایه پل , خطا