رویکرد توسعه پایدار در صنعت حمل و نقل ایران با بهرهگیری از فن آوری نوین پوشانه ETFE

امروزه بحران انرژی و آلودگیهای زیست محیطی موجب پدید آمدن جنبش توسعه پایدار گردیده است. کاربردمفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است که در برگیرنده مصالح ساختمانی سبز، سازههای پایدار و معماری همساز با اقلیم وفرهنگ میباشد. یکی از مصالح ساختمانی نوین که کاربرد مناسبی در معماری پایدار دارد، ورق پلیمریETFEاست که برای پوشش سقف و نمای ساختمانها استفاده میشود. ویژگیهای این ماده ساختمانی مانند شفافیت زیاد، مقاومت بسیار زیاد در برابر آلودگیهای محیطی، خاصیت ضد چسبندگی، مقاومت بالا در برابر تابش فرابنفش، عمر مفید طولانی، سبکیو مقاومت در برابر زلزله، امکان تنظیم شفافیت و جلوه بصری پوسته، آن را به یکی از کم رقیبترین مصالح جهت ساختپوستههای اقلیمی و هوشمند تبدیل کرده است. در این مقاله به معرفی این ماده و خواص و ویژگیهای آن پرداخته میشود و سپس به معرفی چند نمونه شاخص از بناهای مرتبط با حوزه حمل و نقل که در ساخت آنها از ورقهای ETFE به کار گرفته شده است، پرداخته میشود. در نهایت با بررسی نقاط قوت و ضعف این ماده ساختمانی، امکان به کارگیری آن در صنعت حمل و نقلی ایران مورد بررسی قرار میگیرد.

Keywords:

معماری پایدار , پوشانه/ETFE/کاهش مصرف انرژی , بالشتک , مصالح سبز