میلاد محمدنتاج - کارشناس ارشد عمران سازه دانشگاه صنعتی شریف،
سیده نسترن مرتضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

فضای جغرافیایی هر مکان بستری برای شکلگیری روابط اجتماعی است و هر مکان با توجه به عملکرد خاص خود منحصر به فرد می باشد.در طول تاریخ انسان در محل سکونت خود مکان هایی را به منظور انجام فعالیت های اجتماعی خود برگزیده است و یکی از اینمکان های مهم میدان ها هستند. ساختار هر مکان بر اساس ساختار عملکردی و اجتماعی آن در طول زمان می تواند دستخوشتغییراتی شود که برای عملکردهای جدید قابل بهره برداری باشد.در میدان های شهری این تغییرات در گذر از مسیر سنت به مدرنیتهو استفاده از ماشین بسیار مشهود است.این تغییرات برای مردم به صورت مسائل کالبدی و اجتماعی و مشکلاتی که از آن ها ناشی می شوند نمود پیدا کرده است.مشکلات ناشی از ماشینی شدن در تضعیف بنیان های اجتماعی بسیار تاثیرگذار بوده است و به کمرنگ شدن حضور عابرین پیاده و قوت بخشیدن به حضور ماشین ها دامن زده است.به همین دلیل بخش بزرگی از گره های شهری در شکل ساختاری فلکه ها پدیدار شدند و میدان ها کم کم از میان رفته اند.در این مقاله به بجث در مورد برداشته شدن میادین از فضایشهری به منظور مواجهه با گره های ترافیکی شهری پرداخته شده است. اما باید توجه داشت که حذف کامل میادین از سطح شهر می تواند صدمات جبران ناپذیری به همراه داشته باشد که می توان از آن ها به عنوان مثال تنش در عملکردهای فضایی شهری و واگرایی بافت در سطح شهر را نام برد. برای مدیریت هرگونه تغییری برآنیم که با ارائه راهکارهای عملکردی مناسب و با شناخت ویژگی های ساختاری میادین شهری بر مشکلات ناشی از این تغییرات فائق آییم.

میدان،فضای شهری،گره ترافیکی