باززنده سازی مجموعه های فرهنگی گذشته نمومه موردی مرکز فرهنگی شهری خیابان ولیعصر تهران محدوده میدان ولیعصر چهارراه ولیعصر

انسان موجودی است اجتماعی و همواره با عناصر و محیط اطراف خود در ارتباط است و نیاز به زیبا زیستن لازمه زندگی بشر است که وجه تحرک و مثبت اندیشی شهرها محسوب شده است .روشن است فرهنگ در جوامع شهری امروز ایران که بسیار وسیع و گسترده شده و روابط و ارتباطات آن پیچیده شده است برگزاری مرکز فعالیت های جمعی در شهرها لازم و ضروری است .معماری در گذشته به شکل مرکز محله واشدگاه- -میدان نقش جهان کافه مراکز گرد همایی بودند امروزه احیای این مراکز ضروری به نظر می رسد.مرکزفرهنگی خیابان - ولیعصر مجموعه فرهنگی_مردمی است که دریکی از فرهنگی ترین و محلههای پر ازدحام تهران میتواند عابرین )انسان -مدرن و پر هیاهو(زیادی را به داخل مجموعه بکشاند تا شاید بتواند نقطه عطفی در میان بافتهای متراکم ساختمانی اینمحدوده باشد. مساله اصلی طراحی فضایی برای تعاملات اجتماعی افراد از قشرهای مختلف جامعه است . فضایی با انعطاف پذیری بالا که بتواند در نگاه اول افراد مختلف به خصوص قشر فرهنگی جامعه را به خود جذب کند.این فضا متنوع , ساده و قابلانعطاف است. در خیابان پر ازدحام ولیعصر و با توجه به رفت و آمد زیاد عابرین این مرکز فرهنگی امکان ایجاد تعاملی مثبت را پدیدمی آورد . برای دست یابی به این منظور مطالعه در مورد ابزار تعاملات ایرانی و ریشه های فرهنگی جامعه ایرانی امری ضروری است.به این منظور مقایسه فضاهای جمعی ایرانی بانمونه های خارجی کمک می کند که اثرهویت ایرانی بودن خود را حفظ کرده و بتواند مخاطب ایرانی را به درستی جذب کند

Keywords:

فضای شهری , تعامل اجنماعی , خیابان ولی عصر , مرکز فرهنگی , فضای جمعی