شیدا شیرین نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد - اسلامی واحد لاهیجان، ایران
محسن روشن - استادیار، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، ایران
رضا پرویزی - عضو هیات علمی، موسسه آموزش عالی دیلمان لاهیجان، ایران

معماری سبز یکی ازگرایشها و رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان ومعماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد، در پی سازگاری وهماهنگی با محیط زیست می باشد، که یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. هدف از ایجاد ساختمانهای سبز بهبود یافتن آب و هوا، جلوگیری از اتلاف انرژی مصرف شده جهت سرمایش و گرمایش و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز برمحیط زیست است. یکی ازکارهای معماری اکوتک، بهره گیری، ازفضای بلا استفاده پشت بام جهت کاشت و زندگی می باشد که تحت عنوان بام سبز مطرح می گردد. بام خانه های ما ازخاک و طبیعتی است که ما با ساختمان سازی به قتل رسانیده ایم. نگرش کمی به مسکن و توجه به رفع کمبود آن و نگرش سودگرایانه منجر به فراموشی بسیاری ازنیازهای اساسی انسان و زوال کیفیت معماری شده است. امروزه بسیاری از واحدهای مسکونی فاقد ارزشهای معمارانه و ویژگیهای لازم برای تحقق نیازهای انسان می باشند، از آنجایی که نیاز انسان به طبیعت یکی از بارزترین مواردی است که به راحتی نادیده گرفته شده است، لذا در این مقاله به دلایل ضرورت استفاده از آن در ساختمانهای مسکونی درکلانشهرها درجهت رفع مشکلات موجود پرداخته شده است و استفاده از این فناوری در کلانشهرهای ایران به علت بهبود شرایط موجود و افزایش کیفیت محیط های شهری گزینه مناسبی به نظرمی رسد .

معماری سبز، بام سبز، کلان شهرها، رشت