رحیم حبیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی تونل و فضاهای زیرزمینی دانشگاه ارومیه
علیرضا رشیددل - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی تونل و فضاهای زیرزمینی دانشگاه ارومیه
میر رئوف هادئی - استادیار گروه مهندسی معدن دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین

امروزه احداث تونل های شهری با هدف حمل و نقل سریع در کلانشهر ها امری اجتناب ناپذیر می باشد. در این میان با توجه به اینکه این تونل ها در عمق کم (محیط خاکی) حفر می شوند، مشکلات و مخاطرات را با خود به همراه دارند که برخی از آنها موجب کاهش ضریب بهره وری دستگاه حفاری و توقف پروژه می شوند. از جمله این مشکلات پدیده کلاگینگ یا گل گرفتگی است که باعث بروز مشکلاتی در کله ی حفار، جام های ورود مصالح و قسمت های دیگر انتقال مصالح می شوند. در این مقاله ریسک گل گرفتگی در خط 6 مترو تهران (از کیلومتر از 060+7 تا 700+11) با استفاده از روش های جدید ارائه شده تعیین شد که برای این منظور از پارامتر های حدود اتربرگ و میزان آب آزاد استفاده شد. با توجه به بررسی های صورت گرفته مشخص شد که میزان افزایش آب باید به دقت انجام شود بطوریکه خاک منطقه نسبت به افزایش آب بسیار حساس می باشد. چون افزایش آب تا یک مرحله ای (15% آب آزاد) باعث بروز گل گرفتگی می شود ولی افزایش اندکی بیشتر از آن (20% آب آزاد) ریسک گل گرفتگی را کاهش می دهد.

تونل سازی سپری، محیط خاکی، گلاگینگ، خط 6 مترو تهران، حدود اتربرگ، آب آزاد