بررسی رابطه بین بدهی جاری اهرم مالی و فرصتهای رشد شرکت های بورسی برمدیریت سود ازدیدگاه مدیریتی : شواهدی تجربی ازبورس اوراق بهادارتهران

در ابتدای پیدایش انسان، منفعت گرایی در ذات او بوده است. با پیدایش علم اقتصاد و در کنار آن حسابداری، مفهوم منفعت گرایی جای خود را پیدا کرده است. به طوری که حسابداری دو طرفه با نظریه مالکیت شروع شد؛ بعدها تئوری تفکیک شخصیت مطرح گردید. تمامی اعتباردهندگان بر مستقرضان خود نظارت می کنند، اما در صورت استفاده از بدهی کوتاه مدت، به علت مزیت نظارتی بدهی کوتاه مدت در مقایسه با بدهی بلندمدت، امکان بالقوه بیشتر خارج کردن وجوه، و تحمیل هزینه های تجدید قرار داد، بالاتر است، اگر درون سازمانی ها از وظایف خود شانه خالی کنند، زیرا تجدید قرارداد بدهی کوتاه مدت بیشتر از بدهی بلندمدت است. مایرز (۱۹۷۷)، بدهی کوتاه مدت را به عنوان چاره ای برای مشکل سرمایه گذاری اضافی پیشنهاد نمود. هنگامیکه مدیران، اطلاعات خصوصی مطلوبی دارند، انتظار می رود که از گرفتار شدن در تأمین مالی از طریق بدهی بلند مدت پرهیز کنند و از بدهی کوتاه مدت با هزینه های نمایندگی پایین تر، استفاده نمایند. نقش نظارتی بدهی کوتاه مدت توسط داتا و همکاران (۲۰۰۵) نیز مورد تاکید قرار گرفته است. آنان استدلال می کنند که در غیاب وجود هدف مشترک برای مدیران و سهامداران، مدیران منفعت طلب، بدهی بلندمدت را ترجیح می دهند. مدیرانی که بدهی کوتاه مدت را برمی گزینند، نسبت به شرکت هایی که از بدهی بلند مدت استفاده می کنند، خود را در معرضی نظارت بیشتری قرار می دهند. با توجه به اهمیت موجود، به انتخاب ۱۰۱ نمونه آماری از شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره ۱۳92-۱۳87 از اطلاعات مالی قابل استخراج در صورتهای مالی و سایر منابع اطلاعاتی مرتبطتحقیقی انجام شد. که نتایج نشان می دهند که، بین بدهی کوتاه مدت و مدیریت سود رابطه معکوسی و همچنین بین اهرم مالی و فرصت های رشد بر مدیریت سودرابطه ای مستقیم برقرار است

Keywords:

مدیریت سود , اقلام تعهدی , بدهی کوتاه مدت