تاثیر روشهای مختلف کاربرد گچ معدنی بر میزان نفوذ آب در خاک بستر گورابها

با توجه به اهمیت تغذیه سفره های آب زیرزمینی از طریق هدایت آبهای سطحی به حوضچه های تغذیه و لزوم حفظ کارایی آنها، در این طرح تحقیقاتی تاثیر کاربرد گچ معدنی بر میزان نفوذ آب در خاک بستر در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار در سه تکرار در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. واحدهای آزمایشی شامل سیلندرهایی از جنس پلیاتیلن با قطر ۳۰ سانتی متر و ارتفاع ۱۵۰ سانتی متر بود که پس از ریختن ۱۰ سانتی متر مواد درشت دانه به عنوان فیلتر، ۴۰ سانتی متر از خاک بستر گوراب در آنها ریخته شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از:۱- تیمار شاهد (بدون افزودن گچ معدنی)، ۲- اختلاط گچ به میزان نیم کیلوگرم در متر مربع با خاک بستر گوراب قبل از آبگیری، ٣- اختلاط گچ به میزان یک کیلوگرم در متر مربع با خاک بستر گوراب قبل از آبگیری، ٤- اضافه کردن گچ به میزان نیم کیلوگرم در متر مربع به آب گوراب پس از آبگیری، ٥- اضافه کردن گچ به میزان یک کیلوگرم در متر مربع به آب گوراب پس از آبگیری. آب مورد استفاده همان سیلاب ورودی به گوراب بود. پس از اعمال تیمارها، اندازه گیری میزان نفوذ آب به صورت روزانه انجام گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که ازمیان تیمارهای مورد بررسی ، تیمار با کاربرد 0/5 کیلوگرم در متر مربع گچ معدنی پس از آبگیری ، در مقایسه با تیمار شاهد و سایر تیمارها در روز اول و دوم، سرعت نفوذ آب افزایش معنی داری داشته و این افزایش ها از نظر آماری در سطح ۵ درصد معنی دار گردید. با توجه به تاثیر این تیمار در افزایش سرعت نفوذ و عدم تغییر عمده در کیفیت آب خروجی، کاربرد آن در شرایط مشابه پیشنهاد می گردد.

Keywords:

گوراب , گچ معدنی , نفوذ آب