آرزو شایان - کارشناس ارشد،گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان ،آیران
سیده زهرا معصومی - دکترای تخصصی ،مرکز تحقیقات مراقیت های مادر و کودک و گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان ،ایران
معصومه کاویانی - کارشناس ارشد ،گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) دانشگاه علوم پزشکی شیراز، ایران

سابقه و هدف: بی توجهی به سلامت زنان و اعمال خشونت خانگی علیه آنان می تواند سبب پیدایش انواع بیماری های روانی و حتی جسمانی گردد که این امر تهدیدی علیه سلامت اعضای خانواده است. اختلال درروند زندگی زنان و مادران نتایج سویی را نه تنها برای خانواده بلکه بر کل سلامت جامعه خواهد گذاشت. دراین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه همسر آزاری و سلامت روانی زنان دچار خشونت خانگی مراجعه کننده به پزشکی قانونی شهر شیراز انجام شد. مواد وروش ها: این مطالعه از نوع مطالعه توصیفی-تحلیلی ازنوع مقطعی می باشد. حجم نمونه معادل 197 نفر از زنان دچار همسرآزاری ارجاع شده به پزشکی قانونی استان فارس، طی سال 1392 در3ماه به دست آمد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه سلامت عمومی(GHQ-28) و پرسشنامه استاندارد خشونت علیه زنان بود جهت برآورد پایایی ابزارهای اندازه گیری آلفای کرونباخ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ویرایش 18 نرم افزارSPSS انجام شد. یافته ها: میانگین سنی نمونه های پژوهش6/72+30/42 گزارش شد. بیش از 50 درصد زنان مورد خشونت واقع شده بودند که از اختلال سلامت عمومی در تمامی ابعاد رنج می بردند.(P<0/05)رابطه انواع همسرآزاری با هریک از ابعاد سلامت عمومی بررسی شد. نتایج نشان داد که بین این متغیرها رابطه مثبت وجود دارد . به عبارتی خشونت از هر نوع، پیش بینی کننده بروز اختلال در سلامت عمومی فرد بود(P<0/05) در این میان بیشترین اثر را بر بعد افسردگی و اضطراب داشت. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشانگر پیامدهای روانی همسرآزاری و خشونت علیه زنان بوده و تاییدی برآسیب به سلامت روان زنان ، براثر خشونت است. اختلال در سلامت روان زنان علاوه برتحمیل هزینه های گزاف مراقبتی و دارویی برجامعه ، زندگی خانوادگی و تربیت فرزندان را دچار مشکل می کند.

پزشکی قانونی، خشونت خانگی، زنان متاهل، سلامت روانی، همسرآزاری