سمیه بلقن آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشک ی اصفهان، اصفهان، ای ران
مهدی پور - استاد مربی، گروه آمار، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران.
حبیب الله دهقان - استادیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

زمینه وهدف: نوبت کاری در کشورهای در حال توسعه به عنوان ابزار مهم برای سازمان دهی کار شناخته شده است. از اثرات مهم نوبت کاری میتوان به اختلالات خواب، خستگی و حوادث اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی شدت خستگی و خوابآلودگی در کارگران نوبت کار و غیر نوبت کار و ارتباط آن با حوادث بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی، بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 120 نفر از کارگران با میانگین سنی 32 سال در افراد شب کار و 33 سال در کارگران روز کار شاغل در کارخانه قند اصفهان در سال 93 انجام شد. پرسشنامه شدت بیخوابی و خوابآلودگی اپورث و شدت خستگی برای سنجش شدت و میزان خوابآلودگی و خستگی استفاده شدند. سپس داده های به دست آمده توسط نرم افزار 20SPSSبا کاربرد آماره های توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون و آزمون مقایسه میانگین تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بالاترین نمره خستگی در کارگران شب کار با سطح خستگی 41/ 4 است. میانگین تمام نشانههای مرتبط با خستگی و امتیاز کل شاخص شدت بیخوابی در کارگران نوبت شب بیشتر از نوبت روز بوده و از نظر آماری این تفاوت معنیدار بود. ارتباط معنیداری بین شاخص شدت بیخوابی و علائم خستگی و حوادث به دست آمد. نتیجهگیری: میزان خستگی در گروه شب کار بیشتر از روز کار و تعداد حوادث نیز در این گروه بیشتر بود. میزان حوادث در افرادی که شدت خوابآلودگی بیشتری داشتند بیشتر بود

نوبت کاری، خستگی، خوابآلودگی، حوادث