تعیین اثر بخشی حالات مختلف سامانه تهویه بر کاهش میزان مواجهه شغلی کارکنان درمانی بابیوآئروسل ها

زمینه وهدف: هوای بیمارستانها میتواند حاوی طیف وسیعی از میکروارگانیسمهای بیماریزا باشد که بر سلامت و آسایش پرسنل و بیماران درمانی تاثیر دارد. مطالعهی حاضر با هدف تعیین اثربخشی حالات مختلف سیستم تهویه بر میزان مواجههی فردی پرسنل درمانی با بیوآئروسلهای هوابرد در اتاق ایزوله، با در نظر گرفتن محل استقرار تخت بیمار و پرسنل درمانی انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه ضمن اعمال 5 حالت تهویه، هر یک در چهار ظرفیت مختلف به یک اتاق ایزولهی یک تخته بیمارستانی که در آن یک بیمار مسلول بستری شده بود، 2 چیدمان برای تخت (حالت اول گوشهی اتاق و حالت دوم وسط اتاق) و دو نحوهی استقرار پرسنل درمانی (حالت اول کنار تخت و بالای سر بیمار و حالت دوم پایین تخت بیمار) از هوای اتاق نمونهبرداری فردی بعمل آمد. جهت نمونهبرداری فردی از روش فیلتر اسیون توصیه شده توسط کنفرانس دولتی بهداشت صنعتی آمریکاACGIH استفاده شد. برای تعیین ارتباط میان متغیرها و تعیین تاثیر آن ها از آزمون Post hoc Dunnett's test استفاده شد. یافتهها: بیشترین مواجههی شغلی با بیوآئروسلها در زمانی که سیستم تهویه خاموش بود مشاهده گردید و استفاده از حالات مختلف تهویه سبب کاهش معنی دار (Pvalue<0/001) مواجهه ی فردی پرسنل با بیوآئروسل ها گردید. بهترین ظرفیت تهویه مربوط به 12 بار تعویض هوا در ساعت بود. نتایج آنالیز آماری اختلاف معنی داری را میان تراکم آلاینده ها و محل استقرار پرسنل در محل 1و2 و مکان تخت 1و2 نشان نداد(Pvalue>0/05) نتیجهگیری: استفاده از سیستم تهویه با ورود هوا از طریق یک دریچهی گرد از سمت یک دیوار و تخلیهی هوا از طریق یک دریچهی خطی نصب شده در دیوار مقابل با ظرفیت تهویهی 12 بار تعویض هوا در ساعت موثرترین راه کاهش مواجههی فردی با بیوآئروسلهای هوابرد در اتاق ایزوله است

Keywords:

سیستم تهویه , مواجههی فردی , پرسنل درمانی , بیوآئروسلها , ظرفیت تهویه