بررسی رابطه بین عوامل غیر مالی و ساختار سرمایه شرکتهای پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران

توانایی شرکت ها در تعیین منابع مالی مناسب، از عوامل اصلی بقا و رشد هر شرکت به شمار می رود. مدیریت باید در زمان انتخاب روش تأمین مالی به هدف بیشینه سازی ثروت سهامداران توجه کندد و بداتوجه به هزینه ی منابع مختلف تأمین مالی و آثار این منابع بر بازده و ریسک شدرکت بده گدزین مندابعی روی آورد که باعث به حداقل رساندن هزینه ی تأمین مالی شود. به همین دلیل به ساختار سدرمایه ای کدهبتواند ارزش شرکت را به حداکثر ممکن یا هزینه کل سرمایه را بده حدداقل ممکدن برسداند، 1389 بهینده سرمایه می گویند. در تحقیق حاضر رابطه بین عوامل غیر مالی و ساختار سرمایه در بازه زمانی 9831 لغایت1393 بر نمونهای شامل 127 شرکت از جامع شرکت های پذیرفته شدده بدور اوراق بهدادار تهدران مدورد بررسی قرار گرفته است. پژوه حاضر در قالب سه فرضیه اصلی می باشد که در هر سده فرضدیه از متغیدرساختار سرمایه استفاده شده است. با بررسی نتایج آزمون ها مشخص گردید که بین تعداد سدهامداران و ساختار سرمایه رابطه منفی و معکو و بین اندازه شرکت و عمدر شدرکت بدا سداختار سدرمایه رابطه مستقیم برقرار است.

Keywords:

ساختار سرمایه , اندازه شرکت , عمر شرکت