تاثیر رشد جمعیت بر نوآوری در ایران با استفاده از روش مارکوف سویچینگ

نوآوری یکی از منابع اصلی جهت مزیت رقابتی و عاملی ضروری برای رشد اقتصادی است. توسعه سریع تکنولوژی در مقایسه با جهانیشدن و تغییرات سریع در تقاضای مصرفکنندگان، بیانگر این است که مزیت رقابتی یک شرکت تنها میتواند موقتی و گذار باشد.محرک اصلی پشت سر هر فرآیند نوآوری، عامل انسانی مرتبط با آن است. از آنجایی که ایران یکی از کشورهای درحالتوسعهای است کهدر حال حاضر دارای سرمایه انسانی بالایی میباشد و همچنین دولت نیز در حال اجرای سیاستهای مشوق رشد جمعیت میباشد؛ بنابراین در این مطالعه به بررسی اثر رشد جمعیت بر نوآوری در ایران با استفاده از دادههای سری زمانی 1370-1392 و بکارگیری -رویکرد اقتصادسنجی غیرخطی مارکوف سویچینگ پرداخته شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که رشد جمعیت و سرمایه –انسانی اثر مثبت و معناداری بر نوآوری داشته و اثر درجه باز بودن تجاری بر نوآوری نیز مثبت اما از لحاظ آماری بیمعنی بوده است.

Keywords:

نوآوری , رشد جمعیت , کشور ایران , روش مارکوف سویچینگ