زهرا مالمیر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی گرایش طراحی فرآیندهای جداسازی، دانشکده فنی کاسپین، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران
فائزه کاشانیان - دانشجوی دکتری نانوبیوتکنولوژی دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران
قاسم عموعابدینی - دانشیار گروه بیوتکنولوژی و مهندسی داروسازی دانشکده مهندسی شیمی پردیس دانشکده های فنی، رییس مرکز پژوهشی فناوری های نوین در مهندسی علوم زیستی و هیئت علمی دانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهران
محمدعلی آرون - آزمایشگاه تحقیقاتی غشا، استادیار دانشکده مهندسی شیمی (فنی کاسپین)، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران

در میان انواع روش های جداسازی یکی از روشهای بسیار کارآمد و رایج جهت جداسازی مواد، بهره گیری از خاصیتجذب مواد مغناطیسی در حضور میدان مغناطیسی است. امروزه بر این مبنا و با پیشرفت علم و توسعه فناوری نانو، فناوری-های نوینی توسعه یافته اند که از جذب هسته های مغناطیسی انواع نانوسامانه های مغناطیسی برای اهداف مختلفجداسازی، دارورسانی و تشخیص بهره می برند. در این راستا جداسازی مغناطیسی بر مبنای برهمکنش بین نیروهایمغناطیسی در برابر نیروهای درون ذرهای، هیدرودینامیک و گرانشی، در انواع دستگاه های میکرو و ماکرو عملیاتی شدهاست. این نوع از جداسازی به دلیل عدم وجود مراحل فشرده، هزینه های کمتر مواد، اتوماسیون ساده، خلوص بالا وکاهش زمان فرایند در مقایسه با سایر روشهای جداسازی به ویژه در انواع جداسازی های زیستی نظیر جداسازیسلول ها، ویروس ها، پروتئین ها و نوکلئیک اسیدها مشهور و متداول است. در این مقاله به بررسی اصول کلی جداسازیمغناطیسی، عوامل موثر در فرآیند جداسازی مغناطیسی، انواع سیستم های جداکننده مغناطیسی و کاربرد آنها به ویژه درزمینه علوم زیستی پرداخته شده است.

جداسازی مغناطیسی، جداکننده مغناطیسی، کاربرد جداسازی مغناطیسی، جداسازی زیستی