روح الله یاری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
مهدی کوچک زاده - استادیار دانشگاه تربیت مدرس

آب زیرزمینی دشت ساوه به عنوان یکی از منابع مهم در تامین آب مورد نیاز برای مصارفی همچون شرب و کشاورزی به شمار می آید. این دشت به واسطه ه مجواری با دشت دریاچه نمک دچار شوری و همچنین پیشروی شوری در نقاط مختلف شده است. لذا برای مدیریت صحیح سفره و تهیه ی نقشه شوری این دشت، لازم است داد ههای موجود به نقاط دیگر که فاقد آمار کیفی می باشند، بسط داده شود. این تحقیق با هدف ارزیابی و تحلیل تغییرات مکانی شوری و مقایسه رو شهای مختلف زمین آماری در برآورد آن و تهیه نقشه پراکنش مکانی شوری آب زیرزمینی انجام شده است. برای برآورد شوری در نقاط فاقد آمار، از روش های کریجینگ، کوکریجینگ و عکس فاصله با توان های 1-4 استفاده شده است . برای ارزیابی روش ها ، روش ارزیابی تقاطعی و پارامترهای قدر مطلق خطا (MAE) و میانگین خطای انحراف (MAE) به کار گرفته شد. نتایج حاکی از این بود که روش عکس فاصله با توان دو و نیم تغییر نمای مدل گوسی بهترین روش برای برآورد شوری آب زیرزمینی است.

زمین آمار، عکس فاصله، شوری، آب زیرزمینی