مصطفی بصیرنژاد - موسسه آموزش عالی خراسان

از آنجا که در شبکه های حسگر بیسیم یک ساختار ثابت یا مدیریت متمرکز وجود ندارد،انتخاب تعدادی از حسگرها برای تشکیل یک CDS (مجموعه غالب همبند) به عنوان یکستون فقرات مجازی بسیار مطلوب و کارآمد است. یک ستون فقرات مجازی در مسیریابی کارآمد ازلحاظ انرژی ، زمانبندی فعالیت و پخش فراگیر کارایی فوق العادهای دارد. شبکه های حسگر بیسیمجهت تشکیل یک CDS معمولاً بوسیله UDG (گراف قرص واحد) مدل می شوند که در این مدلتمامی نودها برد ارسال یکسانی دارند، اما این مقاله بجای مدل UDG از یک مدل دیگر که بهواقعیت نزدیکتر است بهنام DGB (گراف قرص با لینک های دوطرفه) استفاده می کند که در آننودها می توانند بازه های انتقال متفاوتی را اختیار کنند. در بسیاری از کاربردها برای کاهش سربار،افزایش طول عمر شبکه و مانند اینها، پیدا کردن کوچکترین مجموعه غالب همبند مطلوبمی باشد، اما این مسئله در مدل های UDG و DGB ، یک مسئله NP-hard است. در روشپیشنهادی با تعریف رنگ برای گره ها و استفاده از سه گام برای ارسال توانستیم اندازه CDS ایجادشده را کاهش دهیم همچنین نتایج شبیه سازی با نرم افزار متلب نشان داد که روش پیشنهادی ازلحاظ طول عمر شبکه، انرژی مصرف شده هر نود و تعداد پیام های رد و بدل شده بین نودها نیزنسبت به روشهای موجود بهبود قابل ملاحظه ای یافته است.

شبکه حسگر بیسیم، مجموعه غالب همبند، ستون فقرات مجازی