بنیامین نقوی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشگاه فردوسی مشهد
سعیدرضا خداشناس - اعضای هیئت علمی گروه مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
محمود فغفور مغربی - اعضای هیئت علمی گروه مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
کاظم اسماعیلی - اعضای هیئت علمی گروه مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

از جمله روشهای مرسوم در آبگیری از رودخانه در مناطق کوهستانی، سیستم آبگیری از کف با استفاده از کفه ای مشبک است. در این سیستم، بروز مشکلات ناشی از آسیب دیدگی و زنگ زدگی میله ها ی شبکه در کف رودخانه، ایده جایگزینی یک محیط متخلخل تراوا با این سیستم را مطرح می کند. در این سیستم نیز مهمترین مسئله گرفتگی فضای متخلخل و کاهش آبگیری از آن است. در مطالعات آزمایشگاهی انجام شده تاثیر توام عواملی همچون دانه بندی، رسوبات، شیب طولی محیط متخلخل و تغییرات دبی بررسی شد. نتایج نشان میدهد با انتخاب دانه بندی و شیب مناسب بر اساس نوع رسوبات موجود در رودخانه، با وجود آنکه بخشی از فضای متخلخل توسط رسوبات گرفته می شود اما مقایسه درصد کاهش دبی در گرفتگی حدی این محیط با حالت جریان بدون رسوب (آب زلال) حاکی از گذردهی قابل قبول این سیستم در بلند مدت و عدم نیاز به نیروی انسانی جهت نگهداری آن است.

آبگیری از کف، محیط متخلخل، گرفتگی، انتقال رسوب, کاهش دبی