نحوه مواجه با ساب النبی در فقه و قانون مجازات اسلامی

پایه و اساس دین اسلام مقدسات آن است، اسلام نه تنها اهانت به مقدسات خود را امری نکوهیده و مستحق مجازات دانسته بلکه خداوند متعال در آیه 108 سوره مبارکه انعام بر عدم اهانت به مقدسات مشرکان چنین تاکید نموده است: « (به معبود) کسانى که غیر خدا را مى‏خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روى (ظلم) و جهل، خدا را دشنام دهند! اینچنین براى هر امتى عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت همه آنان به سوى پروردگارشان است؛ و آنها را از آنچه عمل مى‏کردند، آگاه مى‏سازد (و پاداش و کیفر مى‏دهد)». در ماده 513 قانون مجازات اسلامی ـ تعزیرات مصوب سال 1375 به جرم سب النبی اشاره گردیده بود ولی تعریف ساب النبی در این قانون مشخص نشده بود اما در قانون جدید مجازات اسلامی مصوب 1392 در بخش جداگانه ای از کتاب حدود در ماده 262 به پیروی از فقه (سب نبی) تعریف شده است. این مقاله به تبیین ماهیت ساب النبی و احکام و نحوه مواجهه با ساب النبی در فقه جزایی اسلام و حقوق کیفری ایران پرداخته است.

Keywords:

سب النبی , سب معصومین , سب پیامبران , فقه , قانون مجازات اسلامی